«Χρωστάνε» τους Σκοπιανούς και Ξεπουλάνε τη Μακεδονία, οι ΣΥΡΙΖΑίοι
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτική συνέχεια της Αναθεωρητικής Ομάδας του ΚΚΕ, του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ και του Συνασπισμού της Αριστεράς, (όλοι μία κομματική γραμμή, από το 1968 και μετά) οφείλει ΠΟΛΛΆ στα Σκόπια.
Έχει ισχυρούς και σφυρηλατημένους σε δύσκολους καιρούς, δεσμούς, όπως αναφέρει το βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη «Το Κομματικό Αρχείο». Αποκαλύπτει τον ρόλο των Σκοπίων στην απίστευτη διαμάχη για το αρχείο του ΚΚΕ και ειδικά εκείνο το αρχείο που απέσπασε το 1968, μετά τη διάσπαση του (12η Ολομέλεια), ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής · ο πολιτικός πρόγονος της σημερινής κυβέρνησης, η αποκαλούμενη Αναθεωρητική Ομάδα του ΚΚΕ.
Η επιβίωση, τόσο η πολιτική όσο και η φυσική, της Αναθεωρητικής Ομάδας (μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ), οφείλεται γενικά στον Τίτο και ειδικά στην τότε κυβέρνηση των Σκοπίων - τη λεγόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Αν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, οφείλεται κυριολεκτικά στα Σκόπια
Η υπόθεση από την αρχή, όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη.
Στις 5 με 15/02/1968 συνήλθε στη Βουδαπέστη η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας επί δικτατορίας όπως και άλλα εσωκομματικά ζητήματα.
Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου: ο Μήτσος Παρτσαλίδης (φωτογραφία ανάμεσα σε Τίτο και Τσίπρα), o Ζήσης Ζωγράφος και ο Πάνος Δημητρίου, όπως επίσης και οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, 7 αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα 3 μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής, διαφώνησαν πλήρως με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα (όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης) και αποχώρησαν.
Με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του Γραφείου Εσωτερικού, του τμήματος, δηλαδή, της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας (όπως οι: Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς κ.ά). πολιτικούς ινστρούχτορες του Αλέκου Αλαβάνου, πολιτικού «πατέρα» του Αλέξη Τσίπρα.
Όσα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ακολούθησαν τη θεωρητική ομάδα, εξακολούθησαν να κινούνται ελεύθερα στις χώρες του Ανατολικού μπλοκ και την ανασυγκρότησαν έναν χρόνο αργότερα ως ΚΚΕ Εσωτερικού. Πρόκειται για την πλευρά των Δ. Παρτσαλίδη, Ζ. Ζωγράφου και Π. Δημητρίου, των 3 μελών του Πολιτικού Γραφείου που διαγράφηκαν
Από τα πρώτα θύματα της διάσπασης, σε πρακτικό επίπεδο, ήταν το εξαιρετικής σημασίας κομματικό αρχείο του ΚΚΕ, το οποίο βρισκόταν στην πόλη Sibiou, 282 χιλιόμετρα ΒΔ του Βουκουρεστίου, πρωτεύουσας της κομμουνιστικής, τότε, Ρουμανίας, όπου ήταν η έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του διωγμένου- μετά την ήττα του ανταρτοπολέμου – ΚΚΕ.
Το καθεστώς Τσαουσέσκου με τη «φιλοξενία» που επιφύλαξε στο «αδελφό» κόμμα, απέβη μοιραίο για τους σοβιετόφιλους Έλληνες κομμουνιστές. Ο Τσαουσέκου είχε αρχίσει να διαφοροποιείται από την Μόσχα κι έκανε «τα στραβά μάτια» στην ιδιαίτερη κινητικότητα που είχε αναπτύξει η Αναθεωρητική Ομάδα στο ρουμανικό έδαφος, όπου και η έδρα του «ορθόδοξου» ΚΚΕ.
Το Μάρτιο του '68, έναν μήνα δηλαδή μετά την 12η Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του «ορθόδοξου» μαρξιστικού-λενινιστικού και του «ευρωκομμουνιστικού» (που αντιπαρατέθηκαν μέχρις εσχάτων), ομάδα αναθεωρητών, υπό την κάλυψη της αστυνομίας του Τσαουσέσκου, εισέβαλε στο κτίριο του Βουκουρεστίου όπου βρισκόταν το κομματικό αρχείο του ΚΚΕ.
Βάσει ενός καλά καταρτισμένου σχεδίου, κατάφερε να αιφνιδιάσει την ηγεσία Κολιγιάννη, να αρπάξει το 1/3 του αρχείου (εκατομμύρια φάκελοι, υπολογίζονται σε 3,5 χλμ. μήκος τα ράφια του συνόλου των αρχείων) να το φορτώσει σε φορτηγά και να το φυγαδεύσει στα υπόγεια της «Σεκουριτάτε» της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος Τσαουσέσκου.
Λίγο διάστημα πριν, είχε προηγηθεί η κατάληψη από πλευράς των Αναθεωρητών (όπως τους αποκαλούσε πάντα το ΚΚΕ, του ραδιοσταθμού «Η Φωνή της Αλήθειας»), που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι, καθώς και του Τμήματος Διαφώτισης και Προπαγάνδας στα περίχωρα της πόλης (ήταν ένα χτύπημα στρατηγικής σημασίας εις βάρος του δικτύου που είχε στήσει το ΚΚΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες, για να απευθύνεται στους Έλληνες πολίτες).
Η ηγεσία Κολιγιάννη, με επιστολές της προς το ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα και αυτοπρόσωπη παρουσία του ιδίου στη Μόσχα απαίτησαν την επιστροφή του αρχείου, στο οποίο περιλαμβάνονταν όλα τα στοιχεία όχι μόνο για τα μέλη του κόμματος, αλλά και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλους Έλληνες, για την δράση του ΚΚΕ στην κατοχή, το ποιοι Έλληνες συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κ.λπ.
Μάλιστα, προέβησαν σε παράσταση έναντι του γενικού εισαγγελέα στο Βουκουρέστι, ο οποίος ενώ αρχικά έδωσε εντολή για διερεύνηση της υπόθεσης, στη συνέχεια σταμάτησε κάθε ενέργεια, κατ΄ εντολή της ρουμανικής κυβέρνησης.
Τότε επενέβη η Μόσχα και ζήτησε εντός 10 ημερών να επιστραφεί το μέρος του αρχείου που είχε κλαπεί στο νόμιμο ιδιοκτήτη του, το ΚΚΕ (το εναπομείναν τμήμα του αρχείου ταξίδεψε την ίδια χρονιά στο Ιβάνοβο, 300 χλμ. ΒΑ της Μόσχας, ενώ η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ μεταφέρθηκε στη Βουδαπέστη).
Ο Τσαουσέσκου ενημέρωσε τους τότε ΣΥΡΙΖΑίους, ότι πρέπει εντός 10 ημερών να έχουν απομακρύνει το αρχείο από την χώρα, αλλιώς θα είναι υποχρεωμένος να το κατασχέσει και να το επιστρέψει στο «ορθόδοξο» ΚΚΕ.
Το κλίμα είχε γίνει πολύ βαρύ στο κομμουνιστικό ανατολικό μπλοκ για τον ΣΥΡΙΖΑ της εποχής και ήταν θέμα χρόνου να αρχίσουν οι συλλήψεις, καθώς θα εγκατέλειπαν το ρουμανικό έδαφος.
Η μοναδική τους ελπίδα ήταν η Γιουγκοσλαβία, η οποία δεν συμμετείχε στο Σύμφωνα της Βαρσοβίας. Υπό την στιβαρή ηγεσία του Γ.Μ. Τίτο, είχε καταφέρει να σταθεί όρθια μετά την απομάκρυνσή της από το φιλοσοβιετικό μπλοκ, τα έτη 1948-1949 (απομάκρυνση που εν πολλοίς έκρινε και την τύχη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου).
Οι Αναθεωρητές, ήρθαν σε επαφή με την Ένωση Κομμουνιστών «Μακεδονίας», τον κομματικό πυρήνα της κομμουνιστικής κυβέρνησης των Σκοπίων, μετά από διαβουλεύσεις που είχαν με την Ένωση Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας.
Τα Σκόπια με μεγάλη χαρά δέχθηκαν την παρουσία όχι τόσο των ΣΥΡΙΖΑίων της εποχής, αλλά κυρίως του αρχείου τους. Έτσι, η ονομασία «Μακεδονία» νομιμοποιείτο για πρώτη φορά από μια ελληνική πολιτική ομάδα και έβαζαν στο χέρι έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών για τα ελληνικά πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά γεγονότα των τελευταίων 40 ετών.
Ο ίδιος ο Λεοντιάδης, στο βιβλίο, αποδίδει «καιροσκοπισμό» εκ μέρους της ομάδας των τότε ΣΥΡΙΖΑίων για την απόφαση να εγκατασταθεί το αρχείο στα Σκόπια, καθώς, όπως λέει, γνώριζαν ότι θα γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πλευράς τους όσον αφορά το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα» και τις θέσεις του ΚΚΕ επ΄ αυτού, των δεκαετιών 1920-1930 (περί «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης»), που αργότερα ανατράπηκαν, σε συνάρτηση με την ύπαρξη σλαβομακεδονικού προσφυγικού στοιχείου, η παρουσία του οποίου ήταν έντονη στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, βίωσαν μια εξαιρετική φιλοξενία στα Σκόπια! Κτήρια, υποδομές, επικοινωνίες, διαμονή χιλιάδων Αναθεωρητών, ακόμα και πλαστά ελληνικά διαβατήρια για να μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα της δικτατορίας, παρέχονταν από την ηγεσία της χώρας.
Και όλα αυτά με τον ένα και μοναδικό όρο:
Να αναγνωρίσουν τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας»
Το 1989 η ΕΑΡ γίνεται Συνασπισμός, και μέσα από αυτόν ξεπηδά ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλη η πολιτική κληρονομιά και η πολιτική συμπάθεια προς τα Σκόπια, στα οποία χρωστούν την επιβίωσή τους ως πολιτικός φορέας, μεταφέρεται στη νέα γενιά.
Πλέον, το μέρος του αρχείου που παρέδωσαν οι Σκοπιανοί, ανήκει με πλήρες δικαίωμα κυριότητας, στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (Α.Σ.Κ.Ι.), που εδρεύει στην πλατεία Κουμουνδούρου, στο κτίριο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ. πηγή: pronews.gr